Saturday, October 11, 2008

Bicara hati

Sejak balik dari cuti Raya Hari tu aku mulai terasa yang Perak ni jauh nya dari Kelantan. Mungkin sebab aku homsick. Dah 4 thn masih homsick?. Aku sendiri pun tak tahu kenapa. Tapi itulah kata hatiku. Aku mula terfikir, bestnya kalau UTp ni kat kelantan ataupun aku dapat masuk U kat Kelantan. Bukan aku fanatik sangat, tapi senang nak balik umah. Dulu masa sekolah, aku balik sebulan sekali. Pastu parent plak senang nak g melawat.

Tapi kenapa baru sekarang aku rasa? Di sem2 akhir kat UTp ni aku rasa kosong je. Macam banyak benda kat UTp yang aku pernah miliki tidak lama dulu makin menghilang. Kegembiraan yang suatu ketika dulu aku ada makin lama makin menjauh dariku. Yang menjadi hobiku sekarang hanya counting the day untuk aku menamatkan pengajian di sini. Adakah kawan2 se batch dengan ku juga berperasaan begini? Atau mungkin ini adalah simpton2 final year student?

Ya aku tahu tugas ku di sini untuk belajar. Tapi tanpa sweeat sour yang aku pernah rasa sebelum ni aku mungkin tidak dapat bertahan sampai ke tahap ini. DUhai semangat di mana kamu. Aku hanya memerlukan sedikit kekuatan untuk menghabiskan sisa2 perjalanan ku di sini.

Be strong ANiS!!

2 comments:

Shazwani said...

anis,
sy faham sgt3 perasaan itu...
walaupon kl-perak xsejauh mane...

sy pon buat jugak yg mcm kamu buat tu...count ari2 bile mahu balik..
ni lagik tinggl bp bulan je ni pon..sy still jugak buat mcm tu..

sy rase normal...
=)
tape anis...
bertahan....
kalu time anis rase mcm malas2 or nk sedey2 or nk homesick2...
anis cepat2 g donload ape2 vclip ah-ha atau bende lawak2 kat dc tu...
anis mst akan lege sket..
chaiyyok anis!!!

eira eixora said...

thank you wani
selamat menempuh alam pekerjaan =)

nanti kita grad sama2 =)